Wandelen doe je in de buitenlucht, of beter gezegd, buitenshuis. Een rondje wandelen doen we allemaal wel eens, helemaal in deze pandemie waarin we veel van onze tijd spenderen in of rond het huis. Dat je er dan af en toe even uit wil, is dan ook geen verrassing. Een luchtje scheppen doet wonderen, niet alleen voor het lijf, maar ook voor de geest.
Je kent het wel, een zucht naar rust wanneer alles niet mee lijkt te zitten. In je hoofd spring je van gedachte naar gedachte, zoals bepaalde dingen die onlangs in jouw leven zijn voorgevallen of grote obstakels in de toekomst waar je tegenop ziet. Dit van de hak op de tak denken leidt in sommige gevallen tot stress, onrustigheid of andere oplopende emoties. Alle prikkels die zich in en rondom het huis bevinden, zoals de verplichtingen waaraan je nog moet voldoen, voeden de dwingende gedachtes.
Zelf heb ik dit ook af en toe, een zwaar hoofd dat aangeeft rust nodig te hebben. Of het nou oplopende emoties zijn of meerdere verplichtingen die me achtervolgen, het voelt gewoon alsof het hoofd even uit moet. Op dat moment helpt het mij om alles opzij te zetten en tijd vrij te maken voor een wandeling.
Vandaag vond deze wandeling plaats in een natuurgebied in Utrecht. Mijn hoofd draaide weer eens overuren, waardoor ik hoognodig een uurtje de buitenlucht in moest. Toen ik de deur uitstapte zag ik het nog niet zo zitten, maar eenmaal aangekomen bij het natuurgebied wist ik weer waarom ik het huis uit was gestapt.
De hitte van de zon zorgde al snel voor een gloeiende en licht zweterige huid, die vervolgens weer werd afgekoeld door een zacht briesje. In bewondering liep ik mijn weg over het pad, dat omgeven was met groene velden die belegd waren met een glinstering van de zon. Een warme bries die de rijke geuren van de planten verspreidde, prikkelde mijn neus. Zoet, maar ook pittige geuren van vele planten en bloemen voeren de boventoon. Ook het oor krijgt gehoor. Er is een constant geruis te horen van de wind die wordt opgevangen door de hoge bomen. Deze rustgevende ondertoon wordt aangevuld met het gezang van vogels, die verscholen zitten, maar toch goed te horen zijn. Met hun hoge tonen verrijken zij de kleurrijke omgeving van het natuurgebied.
De levendigheid van de natuur samen met het wandelen wakkert een rustig gevoel bij mij aan. Het voelt alsof mijn zorgen aan de kant worden geschoven en er alleen plaats is voor prikkels die mijn zintuigen op dat moment waarnemen. Zie het als een soort reality-check, die je de kans geeft om op een andere manier naar die dwingende gedachtes te kijken. Om het los te laten, of om hetgeen te accepteren wat er is gebeurd of nog gaat gebeuren.
Als ik eenmaal thuis ben, heerst er een voldaan gevoel in mijn hoofd. De rustgevende prikkels tijdens de wandeling zorgden ervoor dat de dominante gedachtes een betere plek in mijn hoofd konden vinden. De emoties en gedachtes die thuis werden versterkt, vonden rust zodra de buitenlucht om de hoek kwam kijken. Even de benen strekken is een openbaring geworden om alles even los te laten.
Christiaan de Paauw, 27 juni 2021
